نابرابری درآمدی در ایران

طرح مسأله: هدف اساسی در این تحقیق اندازه گیری نابرابری درآمدی در ایران است. در این پژوهش فرض ما این است که نابرابری درآمدی در ایران طی سال های 1363 تا 1383 افزایش یافته است. روش: ابتدا اطلاعات مقطعی توزیع درآمد (هزینه) به تفکیک مناطق شهری و روستایی بر اساس ریز داده های طرح درآمد ـ هزینه (بودجه خانوار) جمع آوری و سازمان دهی شده است، سپس با استفاده از سه شاخص ضریب جینی، آتکینسن و تایل در بسته نرم افزاری stata نابرابری درآمدی طی سال های 83-1363 به تفکیک مناطق شهری و روستایی اندازه گیری شده است. یافته ها: در برآورد از شاخص تایل و شاخص آتکینسن بیشترین سطح نابرابری در مناطق شهری در سال های 69 و70 و66 و کمترین سطح نابرابری در سال های 82 و83 دیده شده است و در مناطق روستایی بیشترین سطح نابرابری در سال های 69 و70 و65 و کمترین سطح نابرابری در سال های 82 و83 است. دامنه معنی دار ε در شاخص آتکینسن برای مناطق شهری و روستایی بین صفر و یک است. در برآورد ضریب جینی بیشترین سطح نابرابری در سال های 65 و70 و66 و کمترین سطح نابرابری در سال های 82 و 83 است.